11 Ιουλίου 1914 – 19 Μαϊου 1975
Τόπος γέννησης: Buenos Aires, Argentina
Ψευδώνυμο: Pichuco
Μουσικό όργανο: Bandoneon
O Anibal Carmelo Troilo, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, ήταν μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες στην ιστορία του tango. Ήταν διευθυντής ορχήστρας και εξαίρετος χειριστής του bandoneon. Η ορχήστρα του θεωρείται ως μία απο τις σημαντικότερες στο tango και οι συνθέσεις του παίζονται μέχρι και σήμερα στις μιλόνγκες με ιδιαίτερη επιτυχία.
---------- Τα Πρώτα Χρόνια ----------
Ο μικρός Pichuco όπως θα γίνει αργότερα το παρατσούκλι του, γεννήθηκε την 11η Ιουλίου του 1914 στο Buenos Aires της Αργεντινής. Σε ηλικία δέκα ετών άκουσε για πρώτη φορά στην ζωή του ένα bandoneon σε ένα καφέ κοντά στην γειτονιά του. Ο Anibal μαγεύτηκε τόσο πολύ από τον ήχο του που έπεισε την μητέρα του να του αγοράσει ένα παρόμοιο. Το αγόρασαν για 140 pesos σε 14 δόσεις αλλά μετά την 4η δόση, ο ιδιοκτήτης του bandoneon πέθανε και κανείς άλλος δεν αναζήτησε τις υπόλοιπες δόσεις. Με αυτό το συγκεκριμένο bandoneon έπαιζε σχεδόν όλη του την ζωή. Η πρώτη του παράσταση ήταν ένα χρόνο αργότερα, σε ηλικία έντεκα ετών, σε μία σκηνή κοντά στο El Abasto, ένα θορυβώδες οπωρολαχανοπωλείο που σήμερα έχει μετατραπεί σε εμπορικό κέντρο. Τρία χρόνια αργότερα ο Troilo σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών αποφασίζει να δημιουργήσει ένα κουιντέτο. Τον Δεκέμβριο του 1930 ο Anibal ήταν ήδη μέλος στο διάσημο σεστέτο του βιολιστή Elvino Vardano και πιανίστα τον ίδιο τον Osvaldo Pugliese. O Troilo είχε σαν παρτενέρ τον Ciriaco Ortiz με τον οποίο και συνεργάστηκε ξανά στο μέλλον. Στην ίδια ορχήστρα συμμετείχε σαν δεύτερο βιολί και ο Alfredo Gobbi, ένας επίσης διάσημος διευθυντής ορχήστρας μετέπειτα. Δυστυχώς δεν διασώζεται καμία σύνθεση από εκείνο το μυθικό σεστέτο.
Το 1931 ο Troilo είχε ένα σύντομο πέρασμα και από την ορχήστρα του Juan Maglio (Pacho) ενώ στα μέσα της ίδιας χρονιάς συναντήθηκε ξανά με τον Ortiz στην ορχήστρα Los Provincianos. Η ορχήστρα αυτή ηχογραφούσε για λογαριασμό της δισκογραφικής εταιρίας Victor. Αργότερα ο Troilo εντάχθηκε σε μία μεγαλύτερη ορχήστρα, αυτή του διάσημου βιολιστή Julio De Caro, για να συμμετέχει σε ένα διαγωνισμό. Ο Troilo έκανε επίσης μερικά σύντομα περάσματα από σημαντικές ορχήστρες εκείνης της εποχής όπως αυτές του Juan D'Arienzo, Angel D'Agostino, Luis Petrucelli καθώς και την Tipica Victor που εκείνη την περίοδο διεύθυνε ένας επίσης διάσημος βιρτουόζος του bandoneon, τον Federico Scorticati. O Troilo έγινε επίσης μέλος της ορχήστρας Cuarteto del 900, με συμμετέχοντα μέλη τον ακορντεονίστα Feliciano Brunelli, τον βιολιστή Elvino Vardano (όπου είχαν ξανασυνεργαστεί στο παρελθόν) και τον Enrique Bour στο φλάουτο. Το 1937 ο Troilo εντάχθηκε στην ορχήστρα του πιανίστα Juan Carlos Cobian, που ήταν και η τελευταία του εμπειρία ως απλό μέλος ορχήστρας μέχρι να σχηματίσει την δική του.
---------- Η Χρυσή Εποχή ----------
Το ημερολόγιο γράφει 1 Ιουλίου 1937 όταν ο Anibal Troilo κάνει ντεμπούτο με την δική του ορχήστρα πλέον στο νυχτερινό μαγαζί Marabu. Μια πινακίδα μάλιστα έγραφε χαρακτηριστικά: "Όλοι στο Marabu, το νυχτερινό μαγαζί με το υψηλότερο επίπεδο, όπου ο Pichuco και η ορχήστρα του θα σας κάνουν να χορέψετε όμορφα tangos". To συγκεκριμένο μαγαζί έγινε το αγαπημένο του Troilo και έδωσε αμέτρητες παραστάσεις εκεί. Την ίδια χρονιά γνώρισε την Ida Calachi, μια γυναίκα Ελληνικής καταγωγής που δούλευε σε ένα τοπικό μαγαζί και το ίδιο έτος παντρεύτηκαν. Στις 7 Μαρτίου του 1938 ηχογραφεί για πρώτη φορά σαν διευθυντής ορχήστρας για την δισκογραφική εταιρία Odeon. Τα πρώτα του tango είναι το 'Comme il faut' του Eduardo Arolas και το 'Tinta Verda' του Agustin Bardi. Δυστυχώς όμως για εμπορικούς λόγους δεν ηχογράφησε ξανά μέχρι να φτάσουμε στο 1941 όπου και ξεκινάει να ηχογραφεί για λογαριασμό της Victor. Ήταν 4 Μαρτίου του 1941 όταν ξεκίνησε και το έκανε με τον σημαντικότερο ίσως τραγουδιστή του, τον Francisco Fiorentino. Ο Troilo ακολουθώντας το ρυθμικό ρεύμα της τότε εποχής ηχογράφησε μερικά υπέροχα tango όπως τα 'Te aconsejo que me olvides', 'Yo soy el Tango' και 'Toda mi Vida'(Όλα με τον Francisco Fiorentino στα φωνητικά). Άξιο αναφοράς είναι το πέρασμα του Astor Piazzolla από την ορχήστρα του Troilo μεταξύ της περιόδου 1939 - 1944. Ο Piazzolla θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες tango και βιρτουόζους του bandoneon και ο Troilo με τον χαρακτηριστικό τρόπο παιξίματος του, επηρέασε ευεργετικά τον Piazzolla.
(Δύο Θρύλοι του tango: Anibal Troilo και Astor Piazzolla)
Η χρυσή εποχή βρίσκεται στην καλύτερη της φάση και ο Anibal Troilo είναι ήδη αγαπητός στο ευρύ κοινό χάρη στην ποιότητα των μουσικών που επιλέγει αλλά και με τις εκτελέσεις σπάνιας ομορφιάς της ορχήστρας του. Ο Troilo παίζει με τόσο συναίσθημα το bandoneon που η ουσία του tango -συχνά έλεγαν- πως καθρεφτίζεται στο πρόσωπο του και στις εκφράσεις του. Όπως είχε πει ο ίδιος ο Troilo: "Λέγεται ότι συχνά συγκινούμαι και ότι κλαίω. Ναι είναι αλήθεια. Αλλά ποτέ δεν κάνω αυτά τα πράγματα για ασήμαντους λόγους". Βρισκόμαστε στο 1950 και ο Troilo έχει ήδη προλάβει να συνεργαστεί με τους τραγουδιστές Floreal Ruiz και Alberto Marino ενώ οι επόμενες συνεργασίες του είναι με τους Raul Beron και Jorge Casal. Εκείνη χρονικά την περίοδο είναι που αρχίσει να αλλάζει και το στυλ του Troilo. Ο ήχος του γίνεται πιο μελοδραματικός και η μελωδία κυριαρχεί έναντι του ρυθμού. Το χρονικό διάστημα μεταξύ Ιουνίου 1955 και Σεπτεμβρίου 1956 ο Troilo ηχογραφεί 12 συνθέσεις με το κουαρτέτο του που αποτελούταν από τους μουσικούς Roberto Grela, Edmundo Zaldivar και Enrique Kicho Diaz. Το 1956 είναι χρονιά σταθμός για τον Troilo καθώς ηχογραφεί με τον Roberto Goyeneche, έναν από τους εμβληματικότερους τραγουδιστές της ιστορίας του tango.
(O Anibal Troilo με τον Roberto Goyeneche)
---------- Η Υπόλοιπη Καριέρα ----------
Οκτώ χρόνια αργότερα (1962) το δίδυμο Troilo-Grela επανενώνεται για να ηχογραφήσει δέκα tango, αλλά αυτήν την φορά με τους Roberto Lainez, Ernesto Baez και Eugenio Pro στην σύνθεση της ορχήστρας. Το 1963 ο Troilo θα ηχογραφήσει μαζί με τον Roberto Rufino, έναν επίσης πολύ σημαντικό τραγουδιστή για τον Troilo. Μερικά πολύ όμορφα tango που προκύπτουν απο την συνεργασία τους είναι τα: 'Desencuentro'(1963), 'Quien lo hambria de pensar'(1963) και 'Que falta que me haces'(1964). Το 1968 ο Troilo σχημάτισε το 'κουαρτέτο Anibal Troilo' και ηχογράφησε για την δισκογραφική Victor έντεκα tango και μία milonga. Τα υπόλοιπα μέλη του κουαρτέτου ήταν ο Ubaldo De Lio στην κιθάρα, ο Rafael del Bagno στο κοντραμπάσο και ο Osvaldo Berlingieri στο πιάνο. Το 1970 ξεχωρίζουν δύο ντουέτα που έκανε ο Troilo με τον Astor Piazolla, το 'El Motivo' του Cobian και το 'Volver' του μυθικού τραγουδιστή Carlos Gardel. Στις 24 Ιουνίου του 1971 o Troilo ολοκλήρωσε την τελευταία του ηχογράφηση, με τις συνολικές του ηχογραφήσεις του να φτάνουν τις 485.
Όπως είχε πει και ο διάσημος ποιητής Adrian Desiderato για τον Troilo: "Ήταν στις δεκαοκτώ Μαΐου όταν το bandoneon αποφάσισε ότι το χέρι του Pichuco έπρεπε να το αφήσει να πέσει από τα χέρια του".
(Ο Troilo με την ορχήστρα του παίζοντας το tango 'Pa' que bailen los muchachos')
---------- Το Μουσικό Στυλ ----------
H ήχος του Anibal Troilo είναι ιδιαίτερης ομορφιάς και πολυπλοκότητας. Ο Troilo είχε την ευχέρεια να επιλέγει ο ίδιος τι είδος tango ήθελε να παίξει και να ηχογραφήσει. Τα ορχηστρικά tangos του θεωρούνται τα καλύτερα κατα γενική ομολογία. Ο Troilo επηρεάστηκε μουσικά απο το σεστέτο του Julio De Caro, όπου και έπαιζε εκεί μουσική και πιο συγκεκριμένα από τους μουσικούς εκείνης της ορχήστρας (Pedro Maffia, Pedro Laurenz και Ciriaco Ortiz.) Σαν χειριστής bandoneon μπορεί να μην ήταν τόσο στυλάτος όσο ο Pedro Mafia, τόσο εξαιρετικός στις πολλαπλές συνθέσεις όπως ο Pedro Laurenz ή τόσο τονικός όσο Ciriaco Ortiz αλλά συγκέντρωνε κάτι από όλους μαζί ταυτόχρονα. Είχε εξαιρετικό γούστο και ο συναισθηματικός τρόπος με τον οποίο έπαιζε το bandoneon ήταν απαράμιλλος.
To στυλ του αλλάζει και εξελίσσεται ενώ μπορεί να χωριστεί σε 4 κύριες περιόδους: 1η περίοδος, 1938 - 1942, 2η περίοδος, 1942 - 1949, 3η περίοδος, 1950 - 1962 και 4η περίοδος, 1962 - 1975. Στην πρώτη περίοδο ο Troilo ακολουθεί την μόδα της εποχής και παίζει με πιο γρήγορο ρυθμό ενώ στην δεύτερη περίοδο ο ρυθμός χαμηλώνει για να μπορέσει να ανθίσει η μελωδία. Στην τρίτη περίοδο ο ήχος του γίνεται πιο περίτεχνος και πολυεπίπεδος αλλά μερικά από τα tango του γίνονται δύσκολα να χορευτούν. Στην τέταρτη και τελευταία περίοδο ο Troilo, πιο ώριμος από ποτέ και με την μουσική τεχνολογία να έχει εξελιχθεί, μας χαρίζει τις πιο ποιοτικές και πλούσιες εκτελέσεις του. Ο ήχος είναι πιο συμφωνικός ενώ η μελωδία γίνεται ακόμα πιο πλούσια.
Πηγές: (https://en.wikipedia.org/wiki/An%C3%ADbal_Troilo), (http://www.todotango.com/english/artists/biography/50/Anibal-Troilo/), (http://www.verytangostore.com/legends/anibal-troilo.html), (https://vvradio.org/the-style-of-anibal-troilo/)